راهی که پس از دونیمه سازی طی میشود

نیگا ، من هنوزم همونجوری ام. 

یعنی آدمها دو دسته ن. یا ازشون متنفرم یا بهشون عاشقم.  و ببین ممکنه هر آدمی با رفتاری ک نشون میده نظرمو نسبت بهش عوض کنه. مثلا عاشقش بشم یا ازش متنفر یشم. 

اما نمیتونم همزمان جنبه ی خاکستری آدمها رو ببینم. 

مثلا اگه یکی رو تاحالا بهش عاشق بودم ، یک حرکت بدی انجام بده ازش جوری متنفر میشم که همه ی رفتارهاس خوب قبلیشم در جهت همون تنفره قرار میگیره. میدونی چی میگم؟  یا اگه آدمی که ازش متنفر بودم کار خوبی در حقم انجام بده بهش عاشق میشم و جوری دربارش فکر میکنم انگار که اون ازاولم دوست داشتنی بوده و من فقط متنفر بودم ازش. یه همچین فکرایی.

بنظرم هنوزم ازاین جهت مثل سه چهارسال پیشمم. بااین تفاوت که رفتارهای یهوییم در این دونیمه سازی ها کمتر شده. یعنی اگه از کسی متنفر بشم فوری آبروشو نمیبرم و خودخوری بیشتر میکنم. یا اگه به کسی عاشق باشم هم همینطور. البته بازم میگم کمتر شده نمیگم کاملا ازبین رفته.

نمیدونم. بنظرم باید جدی مطرحش کنم.